မဆပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ
ကိုယ္႔အရိပ္နဲ႔ကိုယ္ စစ္ထိုးတဲ႔ပြဲမွာ၊
ေက်ာက္ခဲလိုမာေက်ာမိသမွ်၊
ပန္းပြင္႔နဲ႔ မ်က္ရည္က်ရတယ္ ၊
ေလဟာ အေ႐ွ႕အရပ္ကတိုက္တယ္ဆိုပါဆို႔၊
ငါတို႔ဟာ အေနာက္အရပ္ကိုပဲ လြင္႔ရမယ္။
မ်က္ရည္ေတြမစံုႏိုင္ေသးသေ႐ြ႕၊
အိပ္မက္ေတြ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မကုန္ဘူး ေျခရာမထပ္ဘူး။
ေရ႐ြတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ပန္းခင္းေတြ
ေဖာက္ထြင္းခဲ႔ဘူးတဲ႔ရသေတြ၊
..............................................
...............................................
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ရည္ဟာ မ်က္ရည္ပါ
ရြက္ေၾကြလို႔ အေရာင္ေဖ်ာ႔မွိန္ရေပမယ္႔
ေလအေဝွ႔ကို ေမြ႔ေနမိေသးတယ္။
လမင္းအို
ပန္းအလကၤာ၊ ေမလ၊ 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment